Wyprowadzenie Marzanny i utopienie jej lub spalenie było kiedyś w mentalności ludności słowiańskiej obrzędem
koniecznym, aby przywołać wiosnę. Zwyczaj ten stopniowo zmieniał się w zabawę, w której brały udział przede wszystkim dzieci. Współcześnie kojarzymy go z początkiem kalendarzowej wiosny, kiedy to dzieci, topiąc Marzannę, żegnają wraz z kukłą nie tylko zimę, ale też szkolne „niedole”.
Przedszkolaki z Zagorzyc Górnych i w tym roku uczyniły zadość temu zwyczajowi. Przygotowały wraz z wychowawczynią kukłę Marzanny ze słomy i kolorowych bibuł. W pierwszy dzień wiosny udały się na spacer nad pobliską rzekę. Na miejscu odśpiewały piosenki i wyrecytowały wiersz żegnający zimę, a następnie Marzanna została podpalona i wśród okrzyków radości wrzucona do rzeki. Dzieci długo jeszcze stały na brzegu rzeki i spoglądały za odpływającą kukłą. Do przedszkolaków dołączyli również mieszkańcy wsi zwabieni kolorowym orszakiem. Dzieci usłyszały wiele miłych słów chwalących taki sposób żegnania zimy i witania wiosny.
M. Cabaj-Kuczek
